Τις προάλλες είχαμε αναφερθεί στην νουβέλα της Ερωφίλης Πατεράκη "Ζωή δίχως στήριγμα". Σήμερα, θα την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα στο Small Talk του BookLover.
Ε (Ερωφίλη Π.) Κ (Κάλλη Κ.)
Ε: Θέλω να σ' ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σου για το βιβλίο μου και
για την επικοινωνία μας γενικά.
Κ: Θεωρώ πως πρέπει να δίνεται το βήμα σε νέους συγγραφείς,
πόσο μάλλον και νέους ανθρώπους, γιατί δίνεται τόσο μεγάλο βήμα
σε μια μικρή ομάδα γνωστών συγγραφέων.
Και επίσης θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέρον να βλέπεις την αρχή
ενός συγγραφέα. Εδώ να σου πω ότι συγκινήθηκα με την ιστορία,
κυρίως γιατί παρουσιάστηκε η μεριά του άντρα, συζύγου και πατέρα.
Ε: Έχεις απόλυτο δίκιο, σίγουρα οι νέοι συγγραφείς χρειάζονται την στήριξή μας,
είτε είναι νέοι στην ηλικία είτε απλά νέοι στο χώρο της συγγραφής και της δημιουργίας.
Χαίρομαι που το ακούω! Ίσως κάποιος να απορήσει γιατί
διάλεξα να παρουσιάσω την πλευρά του άντρα ενώ εγώ είμαι γυναίκα.
Όταν ξεκίνησα να γράφω την ιστορία αυτή δεν ήμουν καν είκοσι χρονών,
πράγμα που σημαίνει ότι για μένα σε αυτή την ηλικία τα θέματα της μητρότητας και
της πατρότητας μου ήταν το ίδιο άγνωστα και μακρινά.
Έτσι ήταν αρκετά ελεύθερη η συγγραφική αυτή εξερεύνηση.
Κ: Διάβασα πως για μια περίοδο αντιμετώπισες την κατάθλιψη.
Σε καθόρισε αυτό ως συγγραφέα;
Ένιωσες πως μέσω της γραφής σε βοηθά να εξωτερικευτείς;
Ε: Η κατάθλιψη με καθόρισε γενικά ως άνθρωπο.
Με αυτό εννοώ ότι η πορεία μου, οι επιλογές μου γενικά, η εσωτερική μου πάλη και
οι δυσκολίες που έζησα στα φοιτητικά μου χρόνια, όλα αυτά οδήγησαν τη ζωή μου
σε ένα μονοπάτι διαφορετικό από ό,τι αν δεν είχα περάσει
αυτά τα αρκετά δύσκολα χρόνια της κατάθλιψης.
Μέσω της συγγραφής αλλά και της μουσικής ένιωθα ότι βρίσκω μια διέξοδο.
Κάποιες φορές προσπαθούσα μέσα από τα γραπτά μου να εκφράσω
αυτό που εγώ νιώθω και κάποιες άλλες φορές ήταν ευκαιρία να ξεφύγω
από την καθημερινότητά μου και να μπω στη ζωή κάποιου άλλου,
μέσα από τις ιστορίες που δημιουργούσα.
Κ: Κατά κάποιο τρόπο ο πρωταγωνιστής σου,
θα ήταν ο μπαμπάς που θα ήθελες; Ή αν θες ,
τα κενά σου, τα συμπλήρωσες σε αυτήν την φανταστική ιστορία;
Ε: Η ιστορία του Μάρκου είναι απόλυτα μυθοπλαστική.
Δε θεώρησα στα δεκαοχτώ μου ότι έχω αρκετή εμπειρία ζωής
για να βασίσω εκεί την ιστορία του βιβλίου! Ίσως γι' αυτόν ακριβώς
τον λόγο να έπλασα τον Μάρκο με αυτά τα χαρακτηριστικά, του καλού συντρόφου,
του αφοσιωμένου πατέρα, έχοντας ίσως στο μυαλό μου τι θα ήταν το ιδανικό.
Κ: Θα έλεγες ότι δημιουργούνται πρώτα οι ιστορίες,
ή πρώτα οι πρωταγωνιστές στις ιστορίες σου;
Ε: Πότε γίνεται το ένα και πότε το άλλο.
Στο Ζωή δίχως στήριγμα γεννήθηκε πρώτα ο πρωταγωνιστής.
Παρόλο που ήταν καθαρά μυθοπλασία και ήταν η πρώτη μου
"σοβαρή" συγγραφική προσπάθεια, η ιστορία πήρε σάρκα και
οστά πολύ γρήγορα. Έχοντας στο μυαλό μου τον ήρωα του βιβλίου,
τον Μάρκο, άρχισαν να μπαίνουν τα κομμάτια της ιστορίας
το ένα μετά το άλλο χωρίς υπερβολική προσπάθεια.
Κ: Σε αυτήν την ιστορία, ποιανού την ζωή θέλησες να ζήσεις;
Ε: Μέσα από αυτή την ιστορία, η απάντηση είναι "του συγγραφέα".
Ήθελα πραγματικά να αφοσιωθώ στη συγγραφή αυτής της ιστορίας και
να νιώσω όλα αυτά που προσφέρει η δημιουργία και
η συγγραφική ενασχόληση. Από την έμπνευση και το συγγραφικό οίστρο
μέχρι τον προβληματισμό και την εξερεύνηση,
τη χαρτογράφηση νέων και άγνωστων περιοχών,
είτε επρόκειτο για στοιχεία της ιστορίας που έγραφα
είτε για πλευρές του εαυτού μου.
Κ: Γιατί επέλεξες να δημοσιεύσεις το βιβλίο ως free e-book κι
όχι παραδοσιακό τυπωμένο βιβλίο μέσω εκδοτικού οίκου;
Ε: Η αλήθεια είναι ότι αρχικά ήθελα να γράψω και
συνέχεια στην ιστορία του Μάρκου. Υπήρχαν ιδέες για ποια θα ήταν η μελλοντική
πορεία του Μάρκου και της Ιουλίας,
είχα στο μυαλό μου διάφορες ανατροπές... Αλλά όπως εξηγώ και
στον επίλογο του e-book η συγγραφή διήρκεσε αρκετά χρόνια,
από τα δεκαοχτώ μου έως και μετά που τελείωσα το πανεπιστήμιο κι
έτσι κάποια στιγμή ένιωσα ότι είχα χάσει την επαφή μου με τον ήρωα και
την ιστορία. Ένιωθα ότι δεν μπορώ να συνεχίσω την ιστορία
χωρίς αληθινό και ειλικρινό ενδιαφέρον για την ζωή
του Μάρκου και της Ιουλίας και αποφάσισα ότι το τέλος είχε φτάσει.
Προσπάθησα λοιπόν να μετατρέψω αυτό που αρχικά προόριζα
για μυθιστόρημα σε μια πιο σύντομη ιστορία.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι το τέλος της ιστορίας είναι απότομο,
κάποιος θα έλεγε ότι ουσιαστικά η ιστορία κόβεται χωρίς να δοθεί τέλος
κι αυτό σίγουρα είναι μειονέκτημα. Γι' αυτό θεώρησα ότι η αυτοέκδοση και
μάλιστα η δωρεάν διάθεση του ηλεκτρονικού βιβλίου ήταν η σωστή επιλογή.
Αυτό μου δίνει την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με το αναγνωστικό κοινό
χωρίς τα βάρη και τα άγχη που φέρνει μαζί της μια παραδοσιακή έκδοση.
Και για πρώτη εμπειρία για μένα στο συγγραφικό χώρο αποδείχτηκε πολύ θετική.
Κ: Θα σου πω την προσωπική μου γνώμη, ως αναγνώστρια...
σε κάποια σημεία στην διάρκεια της ανάγνωσης είχα αυτήν την αίσθηση,
ότι από το ένα κεφάλαιο στο άλλο υπήρχε κάτι απότομο...
το τέλος δεν με πείραξε τόσο γιατί έχουν υπάρξει και παρόμοιοι επίλογοι.
Το θέμα είναι εσύ τι ήθελες να δώσεις και να μεταφέρεις.
Ωστόσο, πιστεύω πως κι έτσι όπως είναι, θα μπορούσε να είναι μία νουβέλα,
περνώντας από μία φροντίδα.
Ε: Από κεφάλαιο σε κεφάλαιο αν υπάρχει μια βιασύνη αυτό ίσως έχει να κάνει
με την ανυπομονησία μου να προχωρήσω την ιστορία παρακάτω και
να τη δω να ξεδιπλώνεται!
Κ: Τι μουσική ακούς όταν γράφεις, τι βιβλία διαβάζεις αυτό το διάστημα,
εάν γράφεις αυτό το διάστημα και τι, και τέλος, μελλοντικοί στόχοι.
Ε: Συνήθως ακούω instrumental μουσική όταν γράφω,
δηλαδή χωρίς λόγια. Διαφορετικά τα τραγούδια με συνεπαίρνουν,
αφήνω το γράψιμο και πιάνω το τραγούδι!
Μου αρέσει η jazz, η latin μουσική, γενικά μουσική με ανεβαστική διάθεση!
Παράλληλα μου αρέσει η κλασική μουσική, το ελληνικό ροκ και έντεχνο,
το ρεμπέτικο. Η επιλογή εξαρτάται από τη διάθεση!
Το τελευταίο διάστημα διαβάζω κυρίως βιβλία non fiction,
τα αποκαλούμενα συχνά και βιβλία αυτοβοήθειας.
Πρόσφατα έκανα μια ανάρτηση στο blog μου
με τα 5 βιβλία που θα σου αλλάξουν τη ζωή.
Πρόκειται για βιβλία που με έχουν βοηθήσει και ως συγγραφέα και
γενικά στη ζωή μου, με αγαπημένο μου
το Everything is Figureoutable της Marie Forleo.
Για όλα υπάρχει λύση.
Αυτή την περίοδο προσπαθώ να αποφασίσω ποιο project θα ακολουθήσει.
Δουλεύω καλύτερα όταν ασχολούμαι με μία ιδέα/ιστορία κι
έτσι υπάρχει η διαμάχη αυτή τη στιγμή ποια είναι η κατάλληλη ιδέα για την παρούσα φάση.
Κ: Όταν λες παρούσα φάση, εννοείς...;
Ε: Εννοώ και από άποψη χρόνου στην καθημερινότητά μου αλλά και
από την άποψη της πανδημίας του κορονοϊού.
Όπως ξέρεις μένω στην Αγγλία όπου τα πράγματα ήταν και είναι αρκετά δύσκολα.
Κ: Α ναι, καταλαβαίνω τι εννοείς.
Ε: Από τα μέσα Ιουνίου προσπαθώ να επανέλθω σε πιο γρήγορους ρυθμούς
αλλά το βρήκα αρκετά απαιτητικό να προσαρμοστώ μετά από τρεις μήνες
σε lockdown, μέσα στο σπίτι, με πραγματικά καμία "υποχρέωση".
Κ: Είναι για όλους η αλήθεια μια πρωτόγνωρη περίοδος και
δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει όλο αυτό τελικά. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά.
Ε: Αυτό που προτείνω είναι να κάνουμε αυτό που περνάει από το χέρι μας,
όσον αφορά τα μέτρα προστασίας και τις υπόλοιπες οδηγίες από τις αρχές,
και μετά να έχουμε πίστη και εμπιστοσύνη ότι όλα θα πάνε καλά.
Άλλωστε το να αγχωνόμαστε ή να προσπαθούμε να ελέγξουμε πράγματα
που δεν είναι μέσα στη σφαίρα επιρροής μας δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.
Κ: Ερωφίλη μου πως σου φάνηκε η πρώτη σου συνέντευξη;
Ε: Κάλλη μου σ' ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτή την ευκαιρία!
Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία!
0 Σχόλια