"Θέλω πίσω το καπέλο μου" Jon Klassen

Μήπως είδες το καπέλο μου;

Μια αρκούδα έχασε το καπέλο της. Ένα όμορφο, κόκκινο και μυτερό καπέλο. Ψάχνει σε όλο το δάσος να το βρει. Ρωτάει όλους τους φίλους της μήπως κανείς τους έχει δει το καπέλο της. Μα τι κρίμα, κανείς δεν έχει δει το καπέλο της. Η αρκούδα όμως συνεχίζει και ψάχνει ακούραστα. 

Το "θέλω πίσω το καπέλο μου" είναι ένα γλυκό βιβλίο. Μας μαθαίνει πως χρειάζεται υπομονή και επιμονή για να βρεις κάτι που έχασες, είτε αυτό είναι κάποιο αντικείμενο είτε αυτό είναι ένα συναίσθημα. Όπως η αρκούδα ψάχνει για το καπέλο της χωρίς να παραπονιέται, χωρίς να εκνευρίζεται ή να απογοητεύεται από τις αποτυχίες της, έτσι και οι άνθρωποι οφείλουμε να ψάχνουμε για ότι αγαπάμε.
Εκτός αυτών όμως, μας μαθαίνει πως κάποια πράγματα ή "πράγματα" είναι ακριβώς δίπλα μας αλλά εμείς δεν τα βλέπουμε ενώ συνεχίζουμε με αγωνία να ψάχνουμε. Κάποια στιγμή όμως θα συνειδητοποιήσουμε πόσο κοντά μας είναι αυτό που γυρεύουμε ή πόσες φορές απλώς το έχουμε προσπεράσει χωρίς να του έχουμε δώσει σημασία.
Το "θέλω πίσω το καπέλο μου" έχει και έξυπνη εικονογράφηση στις σελίδες του κάνοντας τα παιδιά να το πιάνουν ξανά και ξανά στα χέρια τους, να το διαβάζουν τα μεγαλύτερα ή να το ξεφυλλίζουν ψάχνοντας το κόκκινο μυτερό καπέλο. Είναι επίσης μια καλή ιδέα για ένα μίνι θεατρικό. Σίγουρα όμως δεν είναι από τα βιβλία της μίας και μοναδικής φοράς που θα διαβαστούν μετά θα ξεχαστούν.

Προσωπικά θεωρώ πως εκτός από τα παραπάνω το "θέλω πίσω το καπέλο μου" είναι ένα βιβλίο που σε ηρεμεί. Δεν το έχω συναντήσει αυτό ξανά σε παιδικό βιβλίο. Η ιστορία είναι τόσο απλή, τα λόγια τόσο καθημερινά κι οι ήρωες τόσο τρυφεροί που μέσα από τις σελίδες ηρεμείς κι εσύ που το διαβάζεις (κι ας περπατάς τα 35 σου χρόνια). 

Αν πέσει στα χέρια σας ψάξτε για το καπέλο, παίξτε τους ρόλους και ηρεμήστε από την γαλήνη που αφήνει η αρκούδα!
Και για ακόμη μια φορά θα πω πως τα παιδικά βιβλία δεν γράφονται μόνο για τα παιδιά αλλά και για τους μεγάλους. Κυρίως για τους μεγάλους!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις κόκκινο!