Η θάλασσα στο χιόνι της Ελευθερίας Κυρίμη
Μια ιστορία που βουτά στις πληγές του παρελθόντος. Μόνη γιατρειά η συγχώρεση.
Μια καθηγήτρια με ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν της πηγαίνει για πρώτη φορά σε μια κωμόπολη λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Φλώρινα για να δουλέψει ως αναπληρώτρια σε Επαγγελματικό Λύκειο. Οι ιστορικές της γνώσεις για την περιοχή και η επιθυμία της να καλλιεργήσει την ιστορική συνείδηση των μαθητών της θα την οδηγήσουν στη δημιουργία ενός Ομίλου Προφορικής Ιστορίας. Ο Ηλίας, η Ελένη και άλλοι μαθητές της πείθουν αρκετούς από τους «ντόπιους» κατοίκους της περιοχής να τους διηγηθούν τις ιστορίες τους και να μοιραστούν μαζί τους τις τραυματικές μνήμες τους. Πώς όμως θα αντιδράσουν ο Διευθυντής, απόγονος Μακεδονομάχου, ο τοπικός λόγιος με τα δεκάδες βιβλία για τη Μακεδονία αλλά και τα άλλα παιδιά «με τα παντελόνια παραλλαγής και τα ξυρισμένα κεφάλια»;
Μια ιστορία για το χθες και το σήμερα, για τη συνάντηση του ατομικού τραύματος με το συλλογικό. Μια γυναίκα που αναμετριέται με τα δικά της βαρίδια, επουλώνοντας το τραύμα μέσα από τη συγχώρεση, και μια ομάδα παιδιών που, κόντρα στο ρεύμα της λήθης και της εθνικής μυθολογίας, σκαλίζουν τις πληγές του παρελθόντος με στόχο όχι την εκδίκηση αλλά την κατανόηση.
Graffiti Palace του A. G. Lombardo
μετάφραση - επίμετρο: Κάλλια Παπαδάκη
Η τοιχογραφία μιας πόλης φλεγόμενης από την έκρηξη των κατοίκων της.
Η πρώτη εμφάνιση ενός συγγραφέα που προορίζεται να γίνει σπουδαίος.
Αύγουστος 1965. Το Λος Άντζελες βράζει. Ο Αµέρικο Μονκ, ένας ιδιότυπος καταγραφέας των γκράφιτι της πόλης, προσπαθεί εναγωνίως να επιστρέψει σπίτι, στην αυτοσχέδια κοινότητά του που ζει σ’ έναν λαβύρινθο από κοντέινερ στο λιμάνι, όπου τον περιμένει ως άλλη Πηνελόπη η έγκυος φιλενάδα του. Όμως αυτό συμβαίνει ακριβώς όταν ξεσπούν οι Ταραχές στο Γουότς, και παρότι η ιδιότητα του μελετητή των τοίχων τού επιτρέπει τη διέλευση από τις επικράτειες της εκάστοτε συμμορίας, ο δρόμος του προς το σπίτι δεν θα είναι εύκολος…
Το βιβλίο του πρωτοεμφανιζόμενου στη λογοτεχνία A.G. Lombardo έχει τις ρίζες του στην ομηρική Οδύσσεια και τον Οδυσσέα του Τζόις, στα εμβληματικά γκράφιτι και τις ταγκιές (υπογραφές των γκραφιτάδων) που δεσπόζουν στην πόλη του Λος Άντζελες και πρωτοεµφανίζονται στα τέλη του 19ου αιώνα –αποτελώντας διακριτή γλώσσα επικοινωνίας των συµµοριών, των αποσυνάγωγων και των πενήτων–, καθώς και στις φυλετικές κοινωνικές ταραχές που διήρκεσαν έξι ολόκληρα μερόνυχτα, συντάραξαν και αιματοκύλισαν το υποβαθμισμένο Γουότς τη δεκαετία του ’60.
Είναι ένα μυθιστόρημα που εξελίσσεται μέσα σε µια διαρκή εναλλαγή φωτός και σκοταδιού, λευκού και μαύρου, οι φωτεινές επιγραφές, οι φάροι των περιπολικών, των ασθενοφόρων, των οχημάτων της πυροσβεστικής αναβοσβήνουν, οι διάτρητοι από σφαίρες φανοστάτες άλλοτε λειτουργούν κι άλλοτε όχι, οι βόμβες μολότοφ εκρήγνυνται µε µια στιγμιαία λάμψη, το ηλιοβασίλεμα λαμπυρίζει αιμάτινο λίγο πριν χαθεί στον µακρινό ορίζοντα, ο καπνός καλύπτει το φως και το σκοτάδι, οι φλόγες μαίνονται, οι μαύροι ξεσηκώνονται ενάντια στους λευκούς και οι λευκοί βιαιοπραγούν κατά των µαύρων, οι τυφλοί βλέπουν και αυτοί που βλέπουν έχουν τυφλωθεί, όλοι και όλα εκπέμπουν ένα επιτακτικό σήμα κινδύνου, ακόμα και ο χρόνος στο γκέτο ισορροπεί σ’ ένα μεταίχμιο, τα δευτερόλεπτα, οι ώρες, οι εβδομάδες, τα χρόνια συσσωρεύονται πριν να αναλωθούν σ’ ένα εκρηκτικό Τώρα.
Από το επίμετρο της μεταφράστριας
1793: Τότε που βασίλευε η βία του Niklas Natt och Dag
Μετάφραση από τα σουηδικά: Γρηγόρης Κονδύλης
Ένα μεθυστικό κοκτέιλ, ένα ιστορικό θρίλερ. Το αναπάντεχο αριστούργημα που άνοιξε νέους δρόμους στην αστυνομική λογοτεχνία.
Με το ένα πόδι να πατά γερά στη λογοτεχνική παράδοση και το άλλο στο θρίλερ, ο σουηδός συγγραφέας έχει δημιουργήσει ένα εντελώς καινούργιο, ρεαλιστικό ιστορικό νουάρ που έχει σαρώσει τα βραβεία: απέσπασε το βραβείο της Σουηδικής Ακαδημίας Αστυνομικής Λογοτεχνίας και χαρακτηρίστηκε ως το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς στη Σουηδία για το 2018. Το βιβλίο έχει κάνει μεγάλη αίσθηση διεθνώς, μεταφράζεται σε περισσότερες από 30 χώρες και έχει ενθουσιάσει κοινό και κριτικούς. Σύμφωνα με τον αγαπημένο μας Arne Dahl, πρόκειται για ένα αναπάντεχο αριστούργημα, ενώ ο συγγραφέας του η νέα φλέβα χρυσού της σουηδικής λογοτεχνικής σκηνής.
Σουηδία, 1793. Έχει περάσει παραπάνω από ένας χρόνος από τον θάνατο του βασιλιά Γουσταύου Γ΄. Στον απόηχο του θανάτου του, με τους επιγόνους να αλληλοσπαράσσονται για τη διαδοχή, και έντονο τον φόβο πως η Γαλλική Επανάσταση θα εξαπλωθεί στη Σουηδία, η εμπιστοσύνη πλέον σπανίζει, ενώ η παράνοια και οι συνωμοσίες ευδοκιμούν σε κάθε σκοτεινή γωνιά.
Ένα ακρωτηριασμένο πτώμα που ανακαλύπτεται στα βρομερά νερά μιας λίμνης στο νησί Σέντερμαλμ είναι τόσο φρικτά παραμορφωμένο που είναι αδύνατο να αναγνωριστεί. Τη ζοφερή αυτή υπόθεση αναλαμβάνει ο φθισικός αστυνόμος Σέσιλ Βίνγκε που δεν θα αργήσει να βυθιστεί σ’ έναν λαβύρινθο σκοτεινών μυστικών και ανείπωτου φόβου στον οποίο όσο προχωρά τόσο κυκλώνει την υψηλή κοινωνία της Στοκχόλμης.
Ένα μοναδικό μυθιστόρημα που ανανεώνει την αστυνομική λογοτεχνία, συνδυάζοντας το θρίλερ με το ιστορικό μυθιστόρημα.
«Το Alienist του 18ου αιώνα στη Στοκχόλμη: στιβαρό, αιματοβαμμένο, αινιγματικό, συναρπαστικό – το καλύτερο ιστορικό θρίλερ των τελευταίων είκοσι χρόνων».
Α. J. Finn, συγγραφέας
«Συναρπαστικό, ατμοσφαιρικό, καθηλωτικό! Σε βάζει στη συγκεκριμένη εποχή με τόση μαεστρία που τη νιώθεις στο πετσί σου».
Kate Hamer, συγγραφέας
«Ο Natt och Dag περιγράφει τη ζωή και τον θάνατο των φτωχών κατοίκων της Στοκχόλμης με τρόπο που προκαλεί τις αισθήσεις και τα αισθήματα του αναγνώστη. Παράλληλα, οι χαρακτήρες του είναι τόσο ανθρώπινοι και τόσο πλήρως σκιαγραφημένοι, που μοιάζουν να αναδύονται μέσα από τις σελίδες του. Ο Natt och Dag δεν απολογείται για την ανθρώπινη φύση ούτε δικαιολογεί εγκλήματα και ποταπές βαναυσότητες, ωστόσο η κατάδυσή του στις σκοτεινές γωνιές της ψυχής μας, αλλά και σε αυτή τη σκληρή ιστορική εποχή είναι ανατριχιαστική αλλά και αφυπνιστική για τη σκέψη. Ένα ανελέητο, καλογραμμένο μυθιστόρημα, που είναι σχεδόν αδύνατο να το αφήσεις από τα χέρια σου».
Kirkus Reviews
Ένα δικό της δωμάτιο της Βιρτζίνια Γουλφ
Μετάφραση – επίμετρο - σημειώσεις: Βάσια Τζανακάρη
Ένα βιβλίο-ορόσημο για τη γυναικεία χειραφέτηση, ένα επαναστατικό κείμενο από την εμβληματική βρετανίδα συγγραφέα
Η εμβληματική Βιρτζίνια Γουλφ χρησιμοποιεί το χάρισμα του λόγου της για να ταράξει το άδικο κοινωνικό περιβάλλον και μέσω αυτού να δώσει φωνή σε όλες τις γυναίκες δημιουργούς. Το μήνυμά της είναι απλό: οι γυναίκες πρέπει να έχουν ένα σταθερό εισόδημα και ένα δικό τους δωμάτιο προκειμένου να δημιουργήσουν ελεύθερες. Σήμερα, σχεδόν 100 χρόνια αργότερα, τίποτα από τα παραπάνω δεν θεωρείται δεδομένο κι έτσι το βιβλίο παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο.
«Αν ζήσουμε άλλον έναν αιώνα –μιλάω για τη συλλογική ζωή, που είναι η αληθινή ζωή, και όχι για τις μικρές ζωές που ζούμε ατομικά– και έχουμε πεντακόσιες λίρες τον χρόνο και ένα δωμάτιο δικό µας η καθεμιά· αν συνηθίσουμε να έχουμε την ελευθερία και το θάρρος να γράφουμε ακριβώς αυτό που σκεφτόμαστε· αν δραπετεύουμε λίγο από το κοινόχρηστο καθιστικό και βλέπουμε τους ανθρώπους όχι πάντα στο πλαίσιο της σχέσης του ενός µε τον άλλον αλλά σε σχέση µε την πραγματικότητα· καθώς και τον ουρανό και τα δέντρα ή οτιδήποτε όπως είναι στην πραγματικότητα… αν αντιμετωπίσουμε το γεγονός, γιατί είναι γεγονός, ότι δεν υπάρχει μπράτσο να πιαστούμε, αλλά ότι προχωράμε μόνες και ότι η σχέση µας είναι µε τον κόσμο της πραγματικότητας κι όχι µε τον κόσμο των ανδρών και των γυναικών, τότε θα υπάρξει η ευκαιρία και η νεκρή ποιήτρια που ήταν η αδελφή του Σαίξπηρ θα ανακτήσει το σώμα που τόσες φορές θυσίασε».
Απόσπασμα από το βιβλίο
Περί φιλίας του Αλέξανδρου Νεχαμάς
πρόλογος - μετάφραση: Θεοφάνης Τάσης
Ένα εύληπτο, κατατοπιστικό και επίκαιρο δοκίμιο στην εποχή των social media και των χιλιάδων «απρόσωπων» φίλων
Προκειμένου να ορίσει τη σηµασία της φιλίας στη ζωή µας στο συγκεκριμένο βιβλίο, ο διακεκριµένος πανεπιστηµιακός και συγγραφέας Αλέξανδρος Νεχαµάς ανατρέχει στη φιλοσοφία και αντλεί παραδείγματα από την τέχνη, τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο.
«Το να πει κανείς ότι η φιλία είχε µια επίδραση στον βίο των συμμαθητών µου ισοδυναμεί µε το να πει ότι είχε µια επίδραση στον ίδιο τους τον εαυτό. Όταν συνειδητοποίησα ότι αυτοί οι άνθρωποι έγιναν αυτοί που είναι, ή τουλάχιστον ένα μεγάλο µέρος αυτού που είναι, χάρη στη φιλία, συνειδητοποίησα επίσης ότι η φιλία, ακόµη και όταν εµφορείται από την επιθυµία ανάκτησης ενός κοινού παρελθόντος, είναι κρίσιµη για τη διαµόρφωση ενός διαφορετικού μέλλοντος. Αυτοί που είµαστε καθορίζεται σε μεγάλο βαθµό από τους φίλους µας, των οποίων ο ρόλος στον βίο µας είναι τόσο πιο επιδραστικός και περιεκτικός όσο εγγύτερη συμβαίνει να είναι η σχέση µας. Οι φιλίες µας δεν είναι αδρανείς. Οι φιλίες των συμμαθητών µου διαστέλλονται εντός του βίου τους: τον επικαλύπτουν. Κάθε φιλία µας συνδέεται λίγο έως πολύ µε οτιδήποτε άλλο γύρω από µας: ο καθένας από τους φίλους µας, τόσο περισσότερο όσο περισσότερο κοντά του νιώθουμε, επηρεάζει την κατεύθυνση του βίου µας, όπως ακριβώς η κατεύθυνση του βίου µας επηρεάζει την επιλογή των φίλων µας. Η φιλία είναι κρίσιµη γι’ αυτό που θα γίνουµε στη ζωή».
Απόσπασμα από το βιβλίο
Ο Νεχαµάς γνωρίζει ότι η φιλία είναι μυστήριο πράγµα. Αποµαγεύοντάς την λίγο κατόρθωσε να γράψει µε διαίσθηση και οξυδέρκεια ένα ρηξικέλευθο και βαθιά ανθρώπινο έργο γι’ αυτήν. Αν αυτό έχει αντίστοιχη διάρκεια στον χρόνο µε εκείνο του Αριστοτέλη, µένει να φανεί, όµως η ανάγνωσή του µπορεί να µας βοηθήσει να σταθούμε καλύτερα στο πλάι των φίλων µας και ενδεχομένως να κάνουµε μερικούς νέους.
Από τον πρόλογο του μεταφραστή
«Ο Αλέξανδρος Νεχαµάς, γνωστός για τα διακεκριµένα και πολύ εύληπτα βιβλία του που κάνουν τη φιλοσοφία προσιτή στο ευρύ κοινό, έχει γράψει ένα καλειδοσκοπικό δοκίµιο, µε άψογη τεκμηρίωση αλλά πολύ προσωπικό τόνο, για το μυστήριο της φιλίας. Η γραφή του είναι λαµπρή, θερµή και εξαιρετικά δουλεµένη. Το συστήνω ανεπιφύλακτα».
Joyce Carol Oates, συγγραφέας
0 Σχόλια