Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι, του Μένιου Σακελλαρόπουλου

Το βιβλίο που διάβασα αυτό το διάστημα, και η αλήθεια δεν περίμενα να κρατήσει το ενδιαφέρον μου. Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος έχει μια πολύ λεπτή και ευαίσθητη γραφή που μου άρεσε πολύ και θα αναζητήσω κι άλλα βιβλία του μετά από το Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι.

από εκδόσεις Ψυχογιός

Περιγράφει το πως βιώνει ένας άνθρωπος πετυχημένος, την τύφλωση μετά από ατύχημα.
Ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις και σκέψεις που εμείς οι βλέποντες δεν θα σκεφτόμασταν, ούτε θα παρατηρούσαμε ποτέ!
Δείγμα λογοτεχνικού θέματος που σε βάζει να νιώσεις πώς είναι "να περπατάς στα παπούτσια του άλλου", πόσο μάλλον όταν αυτός ο άλλος ζει χωρίς όραση!
Πολύ ευαίσθητο θέμα που δεν συναντάμε συχνά, με έναν πολύ ευαίσθητο τρόπο προσέγγισης του συγγραφέα, μα παράλληλα τόσο αληθινό και σκληρό!

Αφορμή για αυτήν την υπέροχη ιστορία, μια προσωπική εμπειρία του συγγραφέα. Γι' αυτό μην αμελήσεις να διαβάσεις το σημείωμα του συγγραφέα στο τέλος του βιβλίου.

Υ.Γ. Πολλές φορές η πραγματική τύφλωση είναι στην ψυχή, όχι στα μάτια.


Οπισθόφυλλο

Στα σαράντα δύο του χρόνια ο Αλέξανδρος Παυλής, πολιτικός μηχανικός, βρίσκεται βυθισμένος στην απελπισία της αναδουλειάς και της ανασφάλειας. Αλλά τα μεγάλα του προβλήματα και η σοβαρή κρίση στη μακρόχρονη σχέση του με την Άννα είναι ένα τίποτα μπροστά στο παιχνίδι της μοίρας, αφού από ένα σφοδρό αυτοκινητικό ατύχημα χάνει το φως του. Το σοκ είναι τεράστιο και το σκοτάδι του τον τραβάει στην αυτοκαταστροφή. Κι εκεί που πιστεύει ότι όλα έχουν τελειώσει γι’ αυτόν, ανακαλύπτει έναν καινούργιο κόσμο, άγνωστο, δύσκολο αλλά και μαγικό. Η δασκάλα του στη γραφή Μπράιγ, η Μαργαρίτα, τυφλή εκ γενετής, τον βοηθάει να σταθεί στα πόδια του. Νιώθει να ξαναγεννιέται. Αλλά και στη νέα του ζωή τα εμπόδια είναι τεράστια. Πάλι η μοίρα σκηνοθετεί κάτι αδιανόητο. Κι εκεί πια θα μιλήσει η δύναμη της ψυχής.

Ένα συγκλονιστικό ταξίδι στον κόσμο του σκοταδιού, εκεί όπου το φως παίρνει μια νέα διάσταση. Μια ιστορία για τον θρίαμβο της ανθρώπινης θέλησης.