Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή, ένα μυθιστόρημα για τον αγνοημένο πόλεμο της Κύπρου

 ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ 2010 του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ

Χρειάζονται παρηγοριά οι νεκροί; Ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα για τον αγνοημένο πόλεμο της Κύπρου αλλά και για κάθε πόλεμο. 

Συγγραφέας: Βασίλης Γκουρογιάννης

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Θεματική κατηγορία: Πεζογραφία

Σειρά: Σύγχρονη Ελληνική Βιβλιοθήκη

Σελίδες: 528

Με πρωταγωνιστές μια ομάδα βετεράνων του πολέμου στην Κύπρο το 1974, κατά την εισβολή του Αττίλα, οι οποίοι επιστρέφουν στα πεδία των μαχών τριάντα τόσα χρόνια μετά, ο Βασίλης Γκουρογιάννης στήνει ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα για τον αγνοημένο αυτόν πόλεμο αλλά και για κάθε πόλεμο.

 
Το παλιό λεωφορείο, ένα Βόλβο εικοσαετίας, με αεροπορικό βόμβο και ξερούς τριγμούς, ξεκίνησε για μια σύντομη περιήγηση στην παλαιά Λευκωσία και αποκεί θα κατευθυνόταν προς το ξενοδοχείο Nicosia. Στην ατμόσφαιρά του πλανιόταν η αίσθηση ότι εγκατέλειπαν πίσω στη Μακεδονίτισσα τους νεκρούς συμπολεμιστές, ηττημένοι από το πάθος για μια παγωμένη μπίρα. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούσαν να τους παρηγορήσουν. Δεν γνωρίζουν αν οι νεκροί χρειάζονται παρηγοριές. Αυτό που έγινε πριν από λίγο ήταν μια βιαστική συνάντηση έπειτα από τριάντα τόσα χρόνια παλαιών φίλων, οι οποίοι δεν είχαν τίποτε πλέον να πουν πέρα από τα τυπικά και ανυπομονούσαν να χωρίσουν με εύσχημο τρόπο. Εξάλλου οι νεκροί ήταν ήδη ενήλικες: ήταν τριάντα τριών ετών νεκροί. Είχαν πια προσαρμοστεί να είναι νεκροί, ενώ ως ζωντανοί βίωσαν μόλις είκοσι πέντε χρόνια, και προφανώς τα είχαν λησμονήσει. […]
Απόσπασμα από το βιβλίο
 
«Με το Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή ο Γκουρογιάννης μάς έδωσε ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μυθιστορήματα των τελευταίων ετών».
Δημοσθένης Κούρτοβικ, ΤΑ ΝΕΑ
 
«Όλα δείχνουν πως το Κυπριακό έπεσε σε καλά μυθιστορηματικά χέρια. Ένα μυθιστόρημα για τον πόλεμο και τα μεθεόρτιά του, υποστηριζόμενο από μια γλώσσα που διατηρεί τις ποιητικές καταβολές της».
Μάρη Θεοδοσοπούλου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
 
«Το Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή προσφέρεται για διπλή ανάγνωση, αυτή που εστιάζει  στο τραύμα, τη μνήμη και την εξομολόγηση και εκείνη που αναδεικνύει τα ιστορικά ερωτήματα. Το μυθιστόρημα του Γκουρογιάννη δεν αποτελεί αντιπολεμική αφήγηση αλλά κατάδυση στην ψυχολογία του τρόμου, στη βρομιά του πολέμου και στην ανθρωπολογία του…»
Δημήτρης Τζιόβας, Καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Birmingham