Αγαπώ την λογοτεχνία και πάντα ήθελα να έχω πολλά βιβλία, μία μεγάλη βιβλιοθήκη με βιβλία. Σήμερα θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα ιδιαίτερο βιβλίο. Η συγγραφέας η κυρία Μαίρη Λακουμέντα! Ακολουθούν λίγα λόγια για το βιβλίο και η συνέντευξη που μας παραχώρησε η συγγραφέας.
Περίληψη του βιβλίου:
Δυο νουβέλες που φέρνουν στο προσκήνιο τη ζωή του καθενός μας. Μέσα στις γραμμές του βιβλίου ο αναγνώστης ανακαλύπτει ένα κομμάτι από τον εαυτό του, που το φυλάει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Είναι η ευκαιρία του να βγάλει τα κρυφά και να νιώσει ελεύθερος. Οι ιστορίες τριών γυναικών και ενός άντρα πλεγμένες με ιδιαίτερη μαεστρία από τη συγγραφέα, αφήνουν μια γεύση πίκρας αλλά και ανακούφισης.
"Μιλάμε, συναναστρεφόμαστε, επιθυμιόμαστε ίσως, μα δεν συνεννοούμαστε. Αυτή είναι η σκληρή μας τύχη. Η αιώνια παρεξήγηση. Τα λόγια και η σκέψη μας φτάνουν παραμορφωμένα στην αντίληψη του άλλου".
Η Έλενα, η Θάλεια και η Άντζυ κάνουν διακοπές στο όμορφο νησί της Κέρκυρας. Η ιστορία τους ξεδιπλώνεται, πότε με χιούμορ και πότε με παράπονο, όπως τη ζουν οι ίδιες αλλά και από την οπτική γωνία που έχει η μία για την άλλη. Οι μέρες αυτές όμως φέρνουν εκπλήξεις και ανατροπές στη ζωή και των τριών...
Ο Λευτέρης, ένας άντρας της εποχής μας, αποφασίζει να ζήσει τη ζωή που νομίζουν οι δικοί του ότι είναι η καλύτερη για αυτόν. Μέσα από τα θέλω και τα πρέπει, πλέκεται ο ιστός των προβλημάτων και των ανομολόγητων επιθυμιών του. Δείχνει να βολεύεται, αλλά μέσα από τα λάθη των επιλογών του, η προσωπικότητά του συνθλίβεται. Τότε αυτός....
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Η Μαίρη Λακουμέντα γεννήθηκε στην Πάτρα. Μεγάλωσε και σπούδασε στον Πειραιά. Εργάζεται στον δημόσιο τομέα. Παράλληλα, ασχολείται με τη συγγραφή. Παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής στο ΕΚΕΒΙ και στο Μεταίχμιο. Έχει γράψει τα διηγήματα: «Μια συνηθισμένη ιστορία», « Η γνωριμία», «Το κόκκινο κοράλλι», «Ο Αριστείδης του γραφείου», «Ο αγώνας», «Αvotre Sante» που έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά.
Η συνέντευξη:
Ε: Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τη συγγραφή;
Από όσο θυμάμαι μου άρεσε να αφουγκράζομαι τους ανθρώπους σε αυτά που λένε και σε αυτά που δεν λένε. Έτσι αποτύπωνα στη ψυχή στο μυαλό και αργότερα στο χαρτί ότι με συνέπαιρνε. Ίσως ήταν η αρχή μιας διαδικασίας γονιμοποίησης των ιστοριών μου. Τα πρώτα χρόνια κατανάλωνα τη δημιουργικότητα μου στο βιοπορισμό, στη οικογένεια και στα τρία παιδιά μου. Η εσωτερική ανάγκη όμως να εκφραστώ και να βγάλω προς τα έξω αυτά που ένιωθα, όρμησαν σαν το φουσκωμένο ποτάμι που με οδήγησε να αποτυπώνω πλέον στο χαρτί το πάθος μου για δημιουργία.
Ε: Ποιες οι εμπνεύσεις σου για να ξεκινήσεις ένα μυθιστόρημα;
Η έμπνευση μου στη γραφή ενός βιβλίου είναι η εσωτερική αναζήτηση και μέσα από αυτή τη ψυχική διαδικασία το μοίρασμα του οραματισμού μου με τους αναγνώστες. Ένα μυθιστόρημα ή ένα διήγημα δεν είναι παρά ένα όνειρο που έχει κατασκευαστεί συνειδητά Όταν γράφω, ζω με την ευκαιρία αυτή ένα περιστατικό που έζησα ή φαντάστηκα, αλλά δημιουργώντας μια γλυκιά και βασανιστική σχέση, που υλοποιείται από τη γραφή. Ίσως αυτό να είναι και η γοητεία του … ίσως και όχι…
Ε: Η γνώμη σου για την σύγχρονη λογοτεχνία μέσα από την κρίση;
Πιστεύω ότι οι λογοτέχνες, εκφράζουν τον περίγυρο τους, οπότε και η κρίση μπορεί να είναι θετική. Μπορεί να θεωρηθεί ασπίδα με την έννοια ότι η λογοτεχνία δημιουργεί συνείδηση. Οι αναγνώστες είναι η κορυφή του πολιτισμού, γιατί μέσω της ανάγνωσης μαθαίνουν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια άλλων. Ο ρόλος της λογοτεχνίας, νομίζω ότι συνίσταται στο να εξηγήσει τι μας συμβαίνει. Η οικονομική κρίση περνάει μέσα από αυτό που ονομάζουμε κουλτούρα και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να απαιτήσουμε την ποιότητα της δημόσιας ζωής, μέσα από τη τέχνη. Επιπλέον μπορεί η κρίση μέσα από τη λογοτεχνία να μετουσιωθεί σε παρηγοριά και διέξοδο και να καταφέρουμε να αναστήσουμε ανθρώπινες αξίες που έχουμε παραγκωνίσει. Όμως χρειαζόμαστε χρόνο και ίσως αυτή η κρίση να αποτελέσει την αφορμή για μια καινούργια εποχή που θα αναδείξει το επόμενο μεγάλο μυθιστόρημα…
Ε: Πρόσφατα θίχτηκε ένα θέμα από μια συνάδελφο σου (κα Δημουλίδου) όσο αφορά το θέμα του δανεισμού των βιβλίων, είτε μέσω βιβλιοθήκης είτε μεταξύ φίλων. Ποια η γνώμη σου ως προς αυτό;
Υπερασπίζομαι τη λογοτεχνία με τη γραπτή μου προσφορά, σημαίνει γράφω δίχως να υπολογίζω το υλικό κέρδος που αποκομίζω από τη συγγραφή, χωρίς βεβαίως να το αρνούμαι. Το κέρδος για το συγγραφέα είναι ηθικό περισσότερο. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωση του συγγραφέα να δίνει πνευματική τροφή με το να προσφέρει το πόνημά του σε βιβλιοθήκες ή να γίνεται δανεισμός.
Ε: Για σένα τη σημαίνει η συγγραφή;
Είναι μια πράξη που συμμετέχει η σκέψη, η ψυχή και το συναίσθημα. Η δράση και η γνώση του εαυτού μου και των άλλων, σε μια προσπάθεια που θα φέρνει πιο κοντά την πραγματικότητα και τα όνειρα που κρύβουμε μέσα μας. Μια εσωτερική καταπιεστική ανάγκη να αποτυπώνω στο χαρτί τις σκέψεις και τα συναισθήματα που με κυριεύουν, μέσα από τους ήρωες μου.
Ε: Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον;
Να συνεχίσω να γράφω πρώτα με τη ψυχή και μετά με το μυαλό. Να γράφω ασταμάτητα, γιατί πιστεύω ότι η συγγραφή δεν είναι μόνο ταλέντο αλλά και δουλειά πολλή.
Πέρα από αυτό, το επόμενο έργο μου, που ευελπιστώ να τελειώσω μέσα στο χειμώνα, κινείται στη σύγχρονη εποχή που μέσα σε όλο το χάος και τον πανικό καταφέρνουν κάποιοι από τους ήρωες να ανακτήσουν την ανθρωπιά τους και άλλοι να μείνουν στη φιλαυτία και τον ωχαδελφισμό τους!
Ε: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες;
Ο καθένας, ανεξάρτητα από τις γραμματικές γνώσεις που έχει, μέσα από τη λογοτεχνία μπορεί να αποσπασθεί από τη γκρίζα καθημερινότητα και να αποκτήσει το απόσταγμα της γνώσης, γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορεί να γνωρίζει απείρως περισσότερα από αυτά που γνωρίζουν πολλοί σοφοί.
Περίληψη του βιβλίου:
Δυο νουβέλες που φέρνουν στο προσκήνιο τη ζωή του καθενός μας. Μέσα στις γραμμές του βιβλίου ο αναγνώστης ανακαλύπτει ένα κομμάτι από τον εαυτό του, που το φυλάει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Είναι η ευκαιρία του να βγάλει τα κρυφά και να νιώσει ελεύθερος. Οι ιστορίες τριών γυναικών και ενός άντρα πλεγμένες με ιδιαίτερη μαεστρία από τη συγγραφέα, αφήνουν μια γεύση πίκρας αλλά και ανακούφισης.
"Μιλάμε, συναναστρεφόμαστε, επιθυμιόμαστε ίσως, μα δεν συνεννοούμαστε. Αυτή είναι η σκληρή μας τύχη. Η αιώνια παρεξήγηση. Τα λόγια και η σκέψη μας φτάνουν παραμορφωμένα στην αντίληψη του άλλου".
Η Έλενα, η Θάλεια και η Άντζυ κάνουν διακοπές στο όμορφο νησί της Κέρκυρας. Η ιστορία τους ξεδιπλώνεται, πότε με χιούμορ και πότε με παράπονο, όπως τη ζουν οι ίδιες αλλά και από την οπτική γωνία που έχει η μία για την άλλη. Οι μέρες αυτές όμως φέρνουν εκπλήξεις και ανατροπές στη ζωή και των τριών...
Ο Λευτέρης, ένας άντρας της εποχής μας, αποφασίζει να ζήσει τη ζωή που νομίζουν οι δικοί του ότι είναι η καλύτερη για αυτόν. Μέσα από τα θέλω και τα πρέπει, πλέκεται ο ιστός των προβλημάτων και των ανομολόγητων επιθυμιών του. Δείχνει να βολεύεται, αλλά μέσα από τα λάθη των επιλογών του, η προσωπικότητά του συνθλίβεται. Τότε αυτός....
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Η Μαίρη Λακουμέντα γεννήθηκε στην Πάτρα. Μεγάλωσε και σπούδασε στον Πειραιά. Εργάζεται στον δημόσιο τομέα. Παράλληλα, ασχολείται με τη συγγραφή. Παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής στο ΕΚΕΒΙ και στο Μεταίχμιο. Έχει γράψει τα διηγήματα: «Μια συνηθισμένη ιστορία», « Η γνωριμία», «Το κόκκινο κοράλλι», «Ο Αριστείδης του γραφείου», «Ο αγώνας», «Αvotre Sante» που έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά.
Η συνέντευξη:
Ε: Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τη συγγραφή;
Από όσο θυμάμαι μου άρεσε να αφουγκράζομαι τους ανθρώπους σε αυτά που λένε και σε αυτά που δεν λένε. Έτσι αποτύπωνα στη ψυχή στο μυαλό και αργότερα στο χαρτί ότι με συνέπαιρνε. Ίσως ήταν η αρχή μιας διαδικασίας γονιμοποίησης των ιστοριών μου. Τα πρώτα χρόνια κατανάλωνα τη δημιουργικότητα μου στο βιοπορισμό, στη οικογένεια και στα τρία παιδιά μου. Η εσωτερική ανάγκη όμως να εκφραστώ και να βγάλω προς τα έξω αυτά που ένιωθα, όρμησαν σαν το φουσκωμένο ποτάμι που με οδήγησε να αποτυπώνω πλέον στο χαρτί το πάθος μου για δημιουργία.
Ε: Ποιες οι εμπνεύσεις σου για να ξεκινήσεις ένα μυθιστόρημα;
Η έμπνευση μου στη γραφή ενός βιβλίου είναι η εσωτερική αναζήτηση και μέσα από αυτή τη ψυχική διαδικασία το μοίρασμα του οραματισμού μου με τους αναγνώστες. Ένα μυθιστόρημα ή ένα διήγημα δεν είναι παρά ένα όνειρο που έχει κατασκευαστεί συνειδητά Όταν γράφω, ζω με την ευκαιρία αυτή ένα περιστατικό που έζησα ή φαντάστηκα, αλλά δημιουργώντας μια γλυκιά και βασανιστική σχέση, που υλοποιείται από τη γραφή. Ίσως αυτό να είναι και η γοητεία του … ίσως και όχι…
Ε: Η γνώμη σου για την σύγχρονη λογοτεχνία μέσα από την κρίση;
Πιστεύω ότι οι λογοτέχνες, εκφράζουν τον περίγυρο τους, οπότε και η κρίση μπορεί να είναι θετική. Μπορεί να θεωρηθεί ασπίδα με την έννοια ότι η λογοτεχνία δημιουργεί συνείδηση. Οι αναγνώστες είναι η κορυφή του πολιτισμού, γιατί μέσω της ανάγνωσης μαθαίνουν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια άλλων. Ο ρόλος της λογοτεχνίας, νομίζω ότι συνίσταται στο να εξηγήσει τι μας συμβαίνει. Η οικονομική κρίση περνάει μέσα από αυτό που ονομάζουμε κουλτούρα και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να απαιτήσουμε την ποιότητα της δημόσιας ζωής, μέσα από τη τέχνη. Επιπλέον μπορεί η κρίση μέσα από τη λογοτεχνία να μετουσιωθεί σε παρηγοριά και διέξοδο και να καταφέρουμε να αναστήσουμε ανθρώπινες αξίες που έχουμε παραγκωνίσει. Όμως χρειαζόμαστε χρόνο και ίσως αυτή η κρίση να αποτελέσει την αφορμή για μια καινούργια εποχή που θα αναδείξει το επόμενο μεγάλο μυθιστόρημα…
Ε: Πρόσφατα θίχτηκε ένα θέμα από μια συνάδελφο σου (κα Δημουλίδου) όσο αφορά το θέμα του δανεισμού των βιβλίων, είτε μέσω βιβλιοθήκης είτε μεταξύ φίλων. Ποια η γνώμη σου ως προς αυτό;
Υπερασπίζομαι τη λογοτεχνία με τη γραπτή μου προσφορά, σημαίνει γράφω δίχως να υπολογίζω το υλικό κέρδος που αποκομίζω από τη συγγραφή, χωρίς βεβαίως να το αρνούμαι. Το κέρδος για το συγγραφέα είναι ηθικό περισσότερο. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωση του συγγραφέα να δίνει πνευματική τροφή με το να προσφέρει το πόνημά του σε βιβλιοθήκες ή να γίνεται δανεισμός.
Ε: Για σένα τη σημαίνει η συγγραφή;
Είναι μια πράξη που συμμετέχει η σκέψη, η ψυχή και το συναίσθημα. Η δράση και η γνώση του εαυτού μου και των άλλων, σε μια προσπάθεια που θα φέρνει πιο κοντά την πραγματικότητα και τα όνειρα που κρύβουμε μέσα μας. Μια εσωτερική καταπιεστική ανάγκη να αποτυπώνω στο χαρτί τις σκέψεις και τα συναισθήματα που με κυριεύουν, μέσα από τους ήρωες μου.
Ε: Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον;
Να συνεχίσω να γράφω πρώτα με τη ψυχή και μετά με το μυαλό. Να γράφω ασταμάτητα, γιατί πιστεύω ότι η συγγραφή δεν είναι μόνο ταλέντο αλλά και δουλειά πολλή.
Πέρα από αυτό, το επόμενο έργο μου, που ευελπιστώ να τελειώσω μέσα στο χειμώνα, κινείται στη σύγχρονη εποχή που μέσα σε όλο το χάος και τον πανικό καταφέρνουν κάποιοι από τους ήρωες να ανακτήσουν την ανθρωπιά τους και άλλοι να μείνουν στη φιλαυτία και τον ωχαδελφισμό τους!
Ε: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες;
Ο καθένας, ανεξάρτητα από τις γραμματικές γνώσεις που έχει, μέσα από τη λογοτεχνία μπορεί να αποσπασθεί από τη γκρίζα καθημερινότητα και να αποκτήσει το απόσταγμα της γνώσης, γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορεί να γνωρίζει απείρως περισσότερα από αυτά που γνωρίζουν πολλοί σοφοί.
0 Σχόλια