Είχα την χαρά να γνωρίσω την Μαρία Ιωάννου μέσω του βιβλίου της "Η Γυναίκα που Αγάπησα", από τις εκδόσεις Ελκυστής. Ένα τόσο δα βιβλιαράκι, μόλις 78 σελίδων, μα τόσο δυνατό! Έντεκα γυναίκες, έντεκα ιστορίες. Ή μήπως μια γυναίκα μια ιστορία; Η δική μου, η δική σου. Γυναίκες που αγαπούν, που πονούν, γυναίκες που αγωνίζονται, που ονειρεύονται.
Πρόκειται για βιωματικό αφήγημα, από προσωπική εμπειρία της Μαρίας. Κάλλιστα θα μπορούσε να είναι η δική μου ιστορία, η δική σου, πολλών γυναικών που έχουν δεχθεί βία, όποιας μορφής. Ψυχολογική, σωματική, λεκτική. Είναι αφήγημα που δίνει φωνή σε γυναίκες που έχουν σιωπήσει, γιατί ποτέ δεν βρήκαν το θάρρος να σηκώσουν ανάστημα, να πουν φτάνει. Μία παρότρυνση για να μιλήσουν και να πάρουν την ζωή στα χέρια τους.
...Μα και που θέλησαν να μιλήσουν, υπήρχε η επαρκείς και ουσιαστική βοήθεια που αναζητούσαν;
Μήπως σου θυμίζει κάτι;
Διαβάζοντας το βιβλίο, σταματούσα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να πάρω μια ανάσα. Δεν ήταν οι περιγραφές σε σκηνές βίας, άλλωστε δεν θα συναντήσετε τέτοιες περιγραφές στο βιβλίο. Ήταν αυτή η αποπνικτική ατμόσφαιρα που μου μετέφερε, που με έκανε να μην μπορώ να αναπνεύσω. Αυτή η αίσθηση του αποκλεισμού και της απομόνωσης.
Η ψυχολογική λοιπόν βία είναι χειρότερη από την σωματική;
Κάποιες ιστορίες, ελάχιστες, έχουν την αισιόδοξη κατάληξη. Η πλειοψηφία τους όμως, δυστυχώς, δεν ξεπερνούν καν τα όρια του σπιτιού, ποτέ δεν υπήρξε βοήθεια, ποτέ δεν ακούστηκαν καν.
Ακολουθεί mini συνέντευξη με την συγγραφέα Μαρία Ιωάννου στην στήλη μας Small Talk.
0 Σχόλια