Small Talk με την Μαρία Ιωάννου

Ευχαριστώ θερμά την Μαρία Ιωάννου για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε για αυτήν την μικρή συνέντευξη και τις εκδόσεις Ελκυστής για το αντίτυπο του βιβλίου της "Η Γυναίκα που Αγάπησα".

(Κ (Κάλλη) Μ (Μαρία Ιωάννου))

Κ: Όσο διάβαζα το βιβλίο σου, σταματούσε σε τακτά χρονικά διαστήματα. Γιατί δεν είναι ότι υπήρχαν περιγραφές ωμές βίας πχ. Αλλά η ατμόσφαιρα η αποπνικτική που μετέφερε, με έκανε να μην αναπνέω. Η ψυχολογική λοιπόν βία, είναι χειρότερη από την σωματική;

Μ: Ναι. Και τα σημάδια της μένουν για πάντα δυστυχώς.

Κ: Θεωρείς πως η βοήθεια που παρέχεται είναι επαρκείς;

(ή δεν παρέχεται, δεν υπάρχει καν)

Μ: Όχι ψυχή μου. Ούτε στην Κύπρο ούτε στην Ελλάδα. Το κράτος είναι απών.

Και μιλάμε για εγκλήματα. Δεν υπάρχουν δομές, η αστυνομία στο μεγαλύτερο βαθμό

κουβαλά την απαρχαιωμένη νοοτροπία του ότι δεν είναι σοβαρά περιστατικά

ώστε να ασχοληθεί. Ψυχολόγοι δεν υπάρχουν, νομοθεσία αυστηρή δεν υπάρχει.

Κ: Θεωρείς πως η αιτία βρίσκεται στα πρότυπα της κοινωνίας;

Ποια θα ήταν κατά την γνώμη σου η ορθή αντιμετώπιση;

Μ: Η πατριαρχία είναι δυστυχώς ριζωμένη βαθιά στην κοινωνία.

Μας αποδίδουν ρόλους από τη γέννηση μας και μας αναγκάζουν να τους ακολουθούμε.

Πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι οι άνθρωποι να επιλέξουν.

Πρέπει από το σπίτι, στο σχολείο να μας μαθαίνουν το σεβασμό, την ισότητα, την αγάπη.

Ξέρεις κάτι;

Σε περίπτωση δεν θα δικαιολογήσω τον θύτη,

εξάλλου έζησα στο πετσί μου τη βία, αλλά μήπως είναι και αυτός

θύμα της σάπιας κοινωνίας;

Κ: Ρωτώντας με προσωπική άποψη θα σου πω πως είναι ένας φαύλος κύκλος που δεν ξέρω πως θα σπάσει . Σίγουρα η αρχή γίνεται με καταθέσεις εμπειριών όπως η δική σου. Έχεις πει πως το βιβλίο βασίζεται σε προσωπική σου εμπειρία. Πρώτον θαυμάζω το θάρρος και την δύναμή σου. Κατά δεύτερον , κι αν δεν πατώ απαγορευμένη περιοχή (να μου το πεις οποιαδήποτε στιγμή), ο άμεσος κύκλος σου συγγενείς γονείς στενοί φίλοι, τι ρόλο παίξανε;

Μ: Κοίτα, στην αρχή ντρεπόμουν να μιλήσω. Και αυτό γίνεται με τις περισσότερες κοπέλες.

Όταν όμως βρήκα το θάρρος εκεί κάποιοι, οι περισσότεροι από τον κύκλο μου έκαναν πίσω.

Έδιναν από μακριά συμβουλές, αλλά επί της ουσίας τίποτα.

Θα σου πω μόνο ένα περιστατικό απλά για να καταλάβεις.

"Φίλη" στην οποίο μίλησα μου είπε πως θα ζητούσε από τον άντρα της

να μιλήσει στον πρώην σύντροφο μου ώστε να με αφήσει ήσυχη.

Καιρό μετά όταν την συνάντησα με τον σύζυγό της εκείνος ο ίδιος είπε

πως δεν τον άφησε να κάνει κάτι γιατί δεν ήταν δική του δουλειά.

Κ: Τελικά όλα γυρνάνε στα κοινωνικά πρότυπα από όλες τις μεριές.

Μαρία μετά το βιβλίο τι έχει σειρά;

Μ: Τώρα ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα. Αλλά προηγούνται κάποια τραγούδια στην κυπριακή,

σε μουσική του αγαπημένου μου φίλου Μιχάλη Μόζορα. Το ένα είναι ήδη έτοιμο.

Κ: Ασχολήσε και με το τραγούδι;; Πολυτάλαντη!! Καλή επιτυχία εύχομαι!! Σε όλους τους τομείς!! Μαρία, να σε ρωτήσω κάτι ακόμη, και τελειώνουμε υπόσχομαι

(δεν θα σε απασχολήσω πολύ ακόμη), για εσένα αυτό το βιβλίο

τι πρεσβεύει και υπάρχουν σκέψεις για επιπλέον έργο πάνω σε αυτό το θέμα;

Ή ήταν καθαρά κατάθεση ψυχής και τελειώνει εκεί;

Μ: Αγαπημένη μου το σκέφτομαι είναι αλήθεια.

Να δω το θέμα σε βάθος, από όλες του τις πλευρές.

Για κάτι πιο μεγάλο ναι.

Γράφτα όλα. Το ζητούμενο είναι να μιλάμε. Με τη σιωπή δεν κερδίζουμε τίποτα.

Σίγουρα.

Απλά είναι πολύ πιο δύσκολο να ανοίξεις τη καρδιά σου και

να εμπιστευτείς μετά από κάτι τέτοιο.

Το σημαντικότερο μάθημα που πήρα όμως είναι να αγαπάω εμένα

Κρατώ το τελευταίο σχόλιο της Μαρίας: