Με μια αναζήτηση σχετικά με τον Lucas Marmaduke, είναι από τους συγγραφείς που είτε θα τους αγαπήσεις, είτε θα τους μισήσεις.
Λάτρης του Jack Ketchum, στον οποίο έχει αφιερώσει το πρώτο του βιβλίο, Γένεσις.
Τραυματισμένος βαθειά ως άνθρωπος από μικρή ηλικία, ο Lucas αναζήτησε στην συγγραφή την λύτρωση από τις φοβίες του. Αν τα έχει καταφέρει;
Δεν ξέρω... Κάνει ψυχοθεραπείες ακόμη... Νομίζω δύσκολα ξεφεύγει κάποιος από τα τραύματα όπως του Lucas.
Το πρώτο του βιβλίο , Γένεσις , γεμάτο μίσος, βία, αρρωστημένο, σαν να το έγραψε μονοκόμματα για να βγάλει από μέσα του ο,τι τον βασάνιζε. Δεν θα γράψω περισσότερα για το συγκεκριμένο...δεν έχει καμιά λογοτεχνική γραφή.
Το δεύτερο βιβλίο του, το Υπόγειο, γράφτηκε το 2016, 7 χρόνια μετά το Γένεσις. Εδώ τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Αν δεν υπήρχε το όνομά του στο εξώφυλλο, θα έλεγα πως έχει γραφτεί από κάποιον άλλον. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα,
"Σκοπός του ήταν η αθανασία. Ο βιασμός, τα μαρτύρια και ο φόνος ήταν η κληρονομιά του."
Μα αυτό που πραγματικά με στοίχειωσε είναι η αφιέρωση του Lucas στην αρχή του βιβλίου...
"Στους γονείς μου, που κατόρθωσαν να μολύνουν την ψυχή μου με τα απόνερά τους.
Υ.Γ. Να είστε σίγουροι, αγαπημένοι μου γονείς, ότι ακόμη και στον τάφο δεν θα βρείτε την ησυχία σας, επειδή το μίσος μου θα σας καταδιώκει."
Αν δεν σας έχει σηκωθεί η τρίχα ακόμη, που να διαβάσετε το Υπόγειο... μην κάνετε το λάθος να το ξεκινήσετε βράδυ...
0 Σχόλια