Ήρεμα φεύγω, της Μάχης Τζαβέλλα

Είχα την χαρά να γνωρίσω την Μάχη από την νουβέλα της Φτερά Παγονιού, η οποία κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις Γκοβόστη. 

Το νέο της βιβλίο, Ήρεμα Φεύγω, επίσης νουβέλα, διαπραγματεύεται ένα κοινωνικό θέμα, αρκετά σκοτεινό, και σκληρό, με πολλές διαστάσεις. Βασικό χαρακτηριστικό στο ανάγνωσμα είναι ο πόνος και η απώλεια. 

Ο Ευάγγελος, ή αλλιώς Γκλεν, μετά από ένα ατύχημα ακρωτηριάζεται, μένοντας σακάτης και παραμορφωμένος τόσο εξωτερικά, μα κυρίως στον ψυχικό του κόσμο. Κι αυτά τα τραύματα δεν επουλώνονται με καμία εγχείριση ή φυσικοθεραπεία. Τα ψυχικά του τραύματα όμως, ξεκίνησαν από πιο παλιά, από την παιδική του ηλικία, που τον διαμόρφωσαν και ως ενήλικα. Κύριος υπεύθυνος η μητέρα του. 

Δημιούργησε μία σχέση αρρωστημένη με το παιδί της, που κατ' επέκταση επηρέασε και την σχέση με τον σύζυγό της. Ως πατέρας, μα κι ως σύζυγος, έμεινε παραγκωνισμένος, χωρίς συμμετοχή στο ο,τιδήποτε και χωρίς καμία αντίδραση από τον ίδιο στο ό,τι συνέβαινε, απλά μένοντας θεατής. Κι εκείνος από την μεριά του κουβαλά τραύματα από την παιδική του ηλικία τα οποία τον διαμόρφωσαν ως ενήλικα. Ένας φαύλος κύκλος πόνου που περνά από γενιά σε γενιά, καταλήγοντας στον Γκλεν.

"Η ζωή σου δίνεται σφραγισμένο πακέτο και

ό,τι σου λάχει. Αλλαγές δεν γίνονται δεκτές."

Έχοντας χάσει την μητέρα του και μένοντας εξαρτώμενος από τον πατέρα του για τις καθημερινές του ανάγκες, ο Γκλεν έχει εγκλωβιστεί στον κόσμο που διαμόρφωσε η μητέρα του για εκείνον. Έναν κόσμο απέραντης και χωρίς όριας φροντίδας, χωρίς συναίσθηση του ίδιου του του εαυτού και του κόσμου, με αποτέλεσμα την συναισθηματική αναπηρία του. Η σχέση με τον πατέρα του είναι ανύπαρκτη. Οι σχέσεις με τις γυναίκες προβληματικές. 

Παράλληλα με την ιστορία του Γκλεν, η Μάχη Τζαβέλλα μας ρίχνει κλέφτες ματιές και στην ανυπαρξία του κράτους σε τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων με σωματική αναπηρία. Τόσο στο οικονομικό κομμάτι, όσο και στις ανύπαρκτες δομές που θα ήταν κατάλληλες για φροντίδα, άσκηση και απασχόληση τέτοιων ομάδων, από εξειδικευμένο προσωπικό. 

Φυσικά, βλέπουμε και το κοινωνικό αντίκτυπο. Το "όσα συμβαίνουν έξω από το σπίτι μας, δεν μας απασχολούν", είναι χαρακτηριστική στάση της κοινωνίας μας. 

Ο Γκλεν είναι ένας προβληματικός άνθρωπος, με λάθος ανατροφή από εξαρχής, σε περιβάλλον που όλοι έμειναν αμέτοχοι στο ο,τι συνέβαινε μεταξύ εκείνου και της μητέρας του, ακόμη κι ο πατέρας του. Η πραγματική αναπηρία ξεκινά από εκεί. Η σωματική αναπηρία που ήρθε αργότερα με το ατύχημά του, ήταν το κερασάκι στην τούρτα σε όλα τα προβλήματα που ήδη υπήρχαν. Συνήθως αυτό που φαίνεται, αυτό που μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας, θεωρούμε πως είναι και το πραγματικό και μοναδικό πρόβλημα (σωματική αναπηρία). Ενώ αυτό που δεν φαίνεται, είναι σαν να μην είναι υπαρκτό (ψυχολογικό, συναισθηματικό κομμάτι).

Κι η κοινωνία μας ακόμη, είναι πολύ πίσω στο να βοηθά τέτοιες καταστάσεις ουσιαστικά. 

Σίγουρα όμως, θα αγανακτήσεις, θα αηδιάσεις, θα θυμώσεις και στο τέλος θα προβληματιστείς. 

Θέλει γερό στομάχι για να διαβάσεις το βιβλίο της Μάχης "Ήρεμα Φεύγω".