Looking For Anything Specific?

Header Ads

Όσο οι λεμονιές ανθίζουν. Μια κατάθεση ψυχής.

Το πρώτο ΥΑ μυθιστόρημα Σύριας συγγραφέως που εκδίδεται ταυτόχρονα σε ΗΠΑ και Αγγλία.
Στη βραχεία λίστα των Βritish Book Awards.
Καλύτερο ΥΑ βιβλίο της χρονιάς από τη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης.
Καλύτερο ΥΑ βιβλίο της χρονιάς από Αmazon.
Καλύτερο ΥΑ βιβλίο της χρονιάς από Washington Post.


Όσο οι λεμονιές ανθίζουν. Μια κατάθεση ψυχής. BookLoverGR.

Συγγραφέας: Zoulfa Katouh
Ξενόγλωσσος Τίτλος: As long as the lemon trees grow
Μετάφραση: Αλέκος Αντωνίου
Εικονογράφος: Βασίλης Κουτσογιάννης
Έκδοση: 1η
Ημερομηνία έκδοσης: 04/10/2023
Αριθμός σελίδων: 496
Format: Paperback
Μέγεθος: 14,0 x 20,5
Χώρα προέλευσης: Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής


Κάθε λεμόνι θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί και τα λεμόνια δεν θα εξαντληθούν ποτέ…

Η Σαλάμα σπουδάζει φαρμακευτική, ενώ η σημαία της Συριακής Επανάστασης ετοιμάζεται να ταξιδέψει μακριά παίρνοντας μαζί και τα όνειρά της.

Η πόλη Χομς πολιορκείται από τον κυβερνητικό στρατό. Παντού ξεκοιλιασμένα γκρίζα κτίρια, ο κόσμος λιμοκτονεί και η ίδια αναγκάζεται να γίνει εθελόντρια νοσηλεύτρια βοηθώντας όσους μπορεί, κλείνοντας τα μάτια όσων δεν μπορεί.
Σφίγγει το χιτζάμπ γύρω από τον λαιμό της, καθώς σφυρίζουν σφαίρες, πέφτουν βόμβες, ξεσπούν άγριες μάχες. Ανάμεσα στους νεκρούς, η οικογένειά της.
Να μείνει να πολεμήσει για την επανάσταση ή να εγκαταλείψει τη Συρία;
Η Λέιλα και το αγέννητο μωρό της είναι ό,τι έχει απομείνει στη Σαλάμα.
Μαζί με τη φωνή της μητέρας της, είναι οι ξέθωρες κλωστές που την ενώνουν με το παρελθόν της.
Εκτός κι αν λογαριάσει τον Χάουφ, μια παραίσθηση της φρίκης, που κάθε μέρα την προτρέπει να φύγει, κάθε μέρα εκείνη αρνείται.

Όταν συναντά τον Κενάν, το αγόρι με τα ζωηρά πράσινα μάτια, θα συνειδητοποιήσει όσα την ενώνουν και όσα τη χωρίζουν από τους δικούς της ανθρώπους και από την πατρίδα της.
Δεν βρίσκονται σε πόλεμο. Για όσο οι λεμονιές ανθίζουν… θα ζουν την επανάσταση!
Και η Σαλάμα πρέπει να αποφασίσει ποια είναι η δική της θέση.

Μια ιστορία αγάπης και ανθρωπιάς που αναζητεί συγχώρεση μέσα στην παράνοια του πολέμου και ελπίδα στην τραγωδία.


«Κάποτε θα γυρίσουμε πίσω. Θα φυτέψουμε νέες λεμονιές.
Θα ξαναχτίσουμε τις πόλεις μας. Και θα είμαστε ελεύθεροι».
Μια κατάθεση ψυχής για τον πόλεμο, τα όνειρα και
την ανάγκη διατήρησης της ελπίδας, όταν τριγύρω επικρατεί η καταστροφή.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια