Το πρώτο ανάγνωσμα του 2025
Το πρώτο βιβλίο του 2025 δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το "Γράμμα στον μπαμπά μου" της Τίνας Μιχαηλίδου! Και αυτό για πολλούς και διάφορους λόγους...
Με την Τίνα, ένα γλυκύτατο πλάσμα, γνωριστήκαμε την περίοδο που είχε ξεκινήσει το blogging στην Ελλάδα. Μια εποχή, που για όσους έχουμε ασχοληθεί από τότε, την θεωρούμε ρομαντική. Κοινά ενδιαφέροντα, κοινοί προβληματισμοί, είναι κάποια από τα πράγματα που μας έφεραν κοντά, κρατήσαμε επαφές και εκτός διαδικτύου και δημιουργήσαμε κοινότητες. Η Τίνα είναι από τα παιδιά που μοιράζεται πολλά μαζί μας. Αυθόρμητος χαρακτήρας, ανοιχτός, και πρόθυμη να βοηθήσει τον άλλον. Το χιούμορ της, όπως λέει και η ίδια, είναι σωτήριο.
Τα γραπτά της εξελίχθηκαν και ταξιδεύουν και εκτός του διαδικτύου. Με έφεση στον γραπτό λόγο, ήταν αναμενόμενο να φτάσει στα χέρια μας ένα βιβλίο από εκείνη. Κι αυτή τη στιγμή μετρά 9 τίτλους βιβλίων, μεταξύ των οποίων και ένα εικονογραφημένο για παιδιά.
Από το site της Τίνας |
Την περίοδο των εορτών τα Χριστούγεννα του 2024, ήρθαν στα χέρια μου τα βιβλία της Τίνας, μαζί με ένα αρωματικό κερί με quote της και φανταστικό άρωμα! Τι ιδανικότερο λοιπόν, ένα Κυριακάτικο βροχερό πρωινό με κρύο, έκανα καφέ, άναψα το κερί και με τις πιτζάμες μου ακόμη στο κρεβάτι, ξεκίνησα να ξεφυλλίζω τα βιβλία της.
Θα πρότεινα ιδανικά τα βιβλία της να τα διαβάσετε με μια συγκεκριμένη σειρά, καθώς το κάθε ένα από αυτά έχει γραφτεί σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής της και, θα λέγαμε, είναι σαν ημερολόγια. Έτσι θα την γνωρίσετε καλύτερα. Φυσικά μπορείτε να επιλέξετε ανεξάρτητα από το παραπάνω το βιβλίο που θα σας κάνει κλικ εκείνη τη στιγμή. Χωρισμοί, ψυχική υγεία, ιστορίες άλλων γυναικών για exes, μα κοινό χαρακτηριστικό όλων, η κατάθεση ψυχής της Τίνας. Πάντα με μια γλυκόπικρη αίσθηση (γιατί έτσι είναι η ζωή άλλωστε) και με αρκετή δόση χιούμορ (γιατί δεν παλεύεται αλλιώς).
Θα σταθώ στο βιβλίο της, που ήταν και το πρώτο που διάβασα με το νέο έτος το 2025, το "Γράμμα στον μπαμπά μου".
Από το οπισθόφυλλο:
Πόσες φορές έχεις φθάσει στο σημείο, όταν φροντίζεις τον άρρωστο γονιό σου, να αποζητάς ένα σημάδι ελπίδας πως όλα θα πάνε καλά, όταν μέσα σου γνωρίζεις πως δεν θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο;Πόσες φορές έχουν πρηστεί τα μάτια σου από το κλάμα, τις νύχτες που αγωνιούσες για την κατάσταση της υγείας του δικού σου ανθρώπου;
Πόσες φόρες φορούσες ένα χαμόγελο πάνω από τον πόνο, ώστε να μην στεναχωρήσεις τον πατέρα ή τη μητέρα σου;
Το κυριότερο όμως είναι:
Πόσες φορές αισθάνθηκες περήφανη, για ό,τι πρόσφερε ο γονιός σου στη διάρκεια της δημιουργικής ζωής του; Για τις ζωές που βοήθησε, για την ανθρωπιά που επέδειξε σε άλλους ακόμη και ξένους ανθρώπους, για την εναγώνια προσπάθειά του να μειώσει τον πόνο ή να θεραπεύσει και δικές σου πληγές.
Θα σου πω εγώ.
Σαν κόρη Καρδιολόγου είμαι ευγνώμων, που ο δικός μου μπαμπάς θεράπευσε καρδιές ανθρώπων και αυτό δεν αλλάζει. Μπορεί να μην κατάφερε να σώσει τη δική του ζωή, έσωσε όμως πολλές άλλες!
Να είστε περήφανοι για τους γονείς σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια: