Τα κορίτσια της Νέα Υόρκης, της Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ
"Τα κορίτσια της Νέα Υόρκης", της Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ είναι ένα βιβλίο 659 σελίδων!!! Στην γλώσσα των BookLovers πρόκειται για τούβλο. Κι όμως... έκανα ρεκόρ διαβάσματος και το τελείωσα σε 2 μόλις ημέρες.
Πρώτον, βοηθά σίγουρα η μεγάλη γραμματοσειρά. Δεύτερον, η ροή της ιστορίας είναι τόσο ομαλή, χωρίς βιασύνες, χωρίς να κουράζει, χωρίς να χάνεσαι στα πισωγυρίσματα του τότε και του τώρα. Δεν με κούρασε στιγμή. Αντιθέτως, με είχε συνεπάρει τόσο πολύ η ιστορία αυτών των κοριτσιών της Νέας Υόρκης, που ήταν σαν να τα ζούσα μαζί τους όλα αυτά που πέρναγαν.
Η Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ, συγγραφέας και του Eat Pray Love (επίσης αγαπημένο μου βιβλίο, επίσης αγαπημένη μου ταινία), μας έδωσε άλλη μία ιστορία ιδανική για την μεγάλη οθόνη (και ελπίζω να γίνει).
Μεταφερόμαστε στην Νέα Υόρκη του 1940. Εκείνη την εποχή που ήταν γεμάτη γκλίτερ, πούλιες, φώτα, ρομαντισμό, παράλληλα στην σκιά ενός πολέμου στην άλλη άκρη της Γης, που αναπόφευκτα επηρέασε τελικά όλη την υφήλιο και η Νέα Υόρκη δεν κατάφερε να μείνει αλώβητη. Η 19χρονη τότε Βίβιαν, εξιστορεί την ιστορία της ζωής της, ένα ταξίδι προς την ενηλικίωση και μαζί της ανακαλύπτουμε την τότε Νέα Υόρκη του 1940, μα και την μεταπολεμική πόλη, με όσες αλλαγές ακολούθησαν για τους κατοίκους και την ίδια την πόλη. Μα πάνω από όλα για την Βίβιαν.
Περπατάμε μαζί με την Βίβιαν σε όλη την Νέα Υόρκη και διαβάζοντας ήταν σαν να σχηματιζόταν ένας χάρτης στο μυαλό μου, με τα σημεία αναφοράς από night club και θέατρα, όπως και ανθρώπους που άφησαν το στίγμα τους, όπως δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, πολιτικούς και βασικά τα κορίτσια της Νέα Υόρκης, τα σόου γκέρλς. Η Ελίζαμπεθ, η συγγραφέας, σε αυτό το σημείο έχει κάνει μεγάλη έρευνα για να μας μεταφέρει όλη αυτήν την απαστράπτουσα ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε. Και κατ εμέ, το κατάφερε.
Αυτό που με συγκλόνισε ήταν τα πρώτα δειλά, πολύ πολύ δειλά, βήματα των γυναικών ενάντια στην αντροκρατούμενη κοινωνία, στις συμβάσεις της εποχής, τολμώντας για τα δικά τους θέλω με όποιο κόστος. Και τότε το κόστος ήταν πολύ υψηλό. Ακόμη πιο σημαντικό η προσωπική τους ευτυχία, η αναζήτηση της αγάπης και η συγχώρεση. (Μα και σήμερα το ίδιο δεν είναι θα μου πεις;). Και τις θαύμασα για αυτήν τους την τόλμη. Και που τουλάχιστον, οι πρωταγωνίστριες της ιστορίας μας, τα κατάφεραν.
Το βιβλίο αυτό είναι ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα, πολυεπίπεδο και πολύπλευρο. Μα πάνω από όλα αληθινό πέρα έως πέρα.
Αναζητήστε το στις εκδόσεις Μίνωας σε μετάφραση Βασιλικής Κοκκίνου.
Πρώτον, βοηθά σίγουρα η μεγάλη γραμματοσειρά. Δεύτερον, η ροή της ιστορίας είναι τόσο ομαλή, χωρίς βιασύνες, χωρίς να κουράζει, χωρίς να χάνεσαι στα πισωγυρίσματα του τότε και του τώρα. Δεν με κούρασε στιγμή. Αντιθέτως, με είχε συνεπάρει τόσο πολύ η ιστορία αυτών των κοριτσιών της Νέας Υόρκης, που ήταν σαν να τα ζούσα μαζί τους όλα αυτά που πέρναγαν.
Η Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ, συγγραφέας και του Eat Pray Love (επίσης αγαπημένο μου βιβλίο, επίσης αγαπημένη μου ταινία), μας έδωσε άλλη μία ιστορία ιδανική για την μεγάλη οθόνη (και ελπίζω να γίνει).
"Η ζωή είναι πολύ μικρή και επικίνδυνη για να γίνεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι."
Μεταφερόμαστε στην Νέα Υόρκη του 1940. Εκείνη την εποχή που ήταν γεμάτη γκλίτερ, πούλιες, φώτα, ρομαντισμό, παράλληλα στην σκιά ενός πολέμου στην άλλη άκρη της Γης, που αναπόφευκτα επηρέασε τελικά όλη την υφήλιο και η Νέα Υόρκη δεν κατάφερε να μείνει αλώβητη. Η 19χρονη τότε Βίβιαν, εξιστορεί την ιστορία της ζωής της, ένα ταξίδι προς την ενηλικίωση και μαζί της ανακαλύπτουμε την τότε Νέα Υόρκη του 1940, μα και την μεταπολεμική πόλη, με όσες αλλαγές ακολούθησαν για τους κατοίκους και την ίδια την πόλη. Μα πάνω από όλα για την Βίβιαν.
Περπατάμε μαζί με την Βίβιαν σε όλη την Νέα Υόρκη και διαβάζοντας ήταν σαν να σχηματιζόταν ένας χάρτης στο μυαλό μου, με τα σημεία αναφοράς από night club και θέατρα, όπως και ανθρώπους που άφησαν το στίγμα τους, όπως δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, πολιτικούς και βασικά τα κορίτσια της Νέα Υόρκης, τα σόου γκέρλς. Η Ελίζαμπεθ, η συγγραφέας, σε αυτό το σημείο έχει κάνει μεγάλη έρευνα για να μας μεταφέρει όλη αυτήν την απαστράπτουσα ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε. Και κατ εμέ, το κατάφερε.
Αυτό που με συγκλόνισε ήταν τα πρώτα δειλά, πολύ πολύ δειλά, βήματα των γυναικών ενάντια στην αντροκρατούμενη κοινωνία, στις συμβάσεις της εποχής, τολμώντας για τα δικά τους θέλω με όποιο κόστος. Και τότε το κόστος ήταν πολύ υψηλό. Ακόμη πιο σημαντικό η προσωπική τους ευτυχία, η αναζήτηση της αγάπης και η συγχώρεση. (Μα και σήμερα το ίδιο δεν είναι θα μου πεις;). Και τις θαύμασα για αυτήν τους την τόλμη. Και που τουλάχιστον, οι πρωταγωνίστριες της ιστορίας μας, τα κατάφεραν.
"Κάποια στιγμή στη ζωή της η γυναίκα κουράζεται να νιώθει
συνεχώς ντροπιασμένη. Έπειτα από αυτό είναι ελεύθερη
να γίνει αυτό που πραγματικά είναι."
Το βιβλίο αυτό είναι ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα, πολυεπίπεδο και πολύπλευρο. Μα πάνω από όλα αληθινό πέρα έως πέρα.
Αναζητήστε το στις εκδόσεις Μίνωας σε μετάφραση Βασιλικής Κοκκίνου.
Αναρτήσεις
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια: