Χίλια μιλιγκράμ απουσίας, του Μιχάλη Κατράκη

Το Χίλια μιλιγκράμ απουσίας, του Μιχάλη Κατράκη, πρόκειται για μικρά διηγήματα, αποσπάσματα μίας ολόκληρης ζωής. Βαλμένα σε τυχαία χρονολογική σειρά. 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής

Σε κάθε διήγημα μας παρουσιάζει ο Μιχάλης, με τον δικό του τρόπο, το γεγονός εκείνης της στιγμής, που σημάδεψε μελλοντικά την ζωή του ίδιου του πρωταγωνιστή και της οικογένειάς του. 

Διαβάζω δυο δυο διηγήματα. Σταματώ.
Ξανά πάλι.
Πόση αλήθεια, πόση ωμή αλήθεια κρύβουν αυτές οι σελίδες.
Μου αφήνει μια αίσθηση γλυκόπικρη, όπως άλλωστε είναι και η ίδια η ζωή.

Το βιβλίο αυτό με βρήκε σε μία δύσκολη περίοδο της ζωής μου, ένα γεγονός που άλλαξε τα πάντα και το χαρακτήρισα end-of-time, το τέλος μιας εποχής, που σου αφήνει πιο δυνατές από ποτέ τις αναμνήσεις και τα αισθήματα που είχαν δημιουργηθεί σε κάθε μια από τις δικές μου μικρές διηγήσεις, αποσπάσματα ζωής. 

Ίσως ήταν αυτός ο λόγος που με δυσκόλεψε στην ανάγνωσή του. 

Διαβάζοντάς το δεν αντιλήφθηκα εξ αρχής το μοτίβο του συγγραφέα. Παρά πολύ αργότερα, κοντά στα μέσα του βιβλίου. Κάπου εκεί άρχισα να υποψιάζομαι και να βλέπω την μεγάλη εικόνα. 

Βλέποντας την πορεία μιας ζωής, με τις αποφάσεις που την σημάδεψαν, κάποιες φορές προς το καλύτερο, κάποιες προς το όχι καλύτερο, αναρωτιέσαι τι έχει σημασία στην διαδρομή. Τι από όλα αυτά σε χαρακτήρισε εσένα προσωπικά. Ποιο το σημάδι σου που άφησες πίσω. Υπήρξες τελικά ποτέ ή όχι. 

Σε μια δεύτερη ανάγνωση του Χίλια μιλιγκράμ απουσίας θαρρώ πως θα είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα.

Περίληψη

Νοιάζεσαι υπερβολικά χωρίς στιγμή να το καταλαβαίνεις για τον τρόπο που θα απλώσεις γύρω σου τα μέσα σου άχρηστα. Σε ζορίζουν. Εσύ σε ζορίζεις. Επιλέγεις τη δουλειά σου, ονειρεύεσαι το σπίτι σου, τη γυναίκα σου, το σκυλί σου, τις διακοπές σου, τις πουτάνες σου, ιλουστρασιόν όλα, όλα να γυαλίζουν λουσμένα κάτουρο που δε χωράει μέσα σου. Σε νοιάζει υπερβολικά πολύ ο εαυτός σου, ο διπλανός σου, τι θα πεις εσύ για αυτόν, τι θα ακουστεί από αυτόν για εσένα, βάζεις μέτρα για την ανωτερότητά σου το πτυχίο, το πορτοφόλι, τη γνώση, τα μπράτσα ή τα βυζιά σου, τα παιδιά που έκανες, τα παιδιά που δεν έκανες, δε σε νοιάζει να είσαι εσύ παραπάνω αρκεί όλοι οι υπόλοιποι να είναι παρακάτω. Δεν καταλαβαίνεις τίποτα, λείπεις απόλυτα από τα χρόνια σου γιατί ποτέ δεν έψαξες να βρεις εσένα. Έψαξες για λεφτά, έψαξες για γαμήσι, για καριέρα, για μία γαμημένη εικόνα που να σου φαντάζει όμορφη στα μάτια των άλλων, αλλά στιγμή δεν έψαξες εσένα. Δεν είσαι παρά ο γιος της απουσίας σου.

Για τον συγγραφέα

Ο Μιχάλης Κατράκης γεννήθηκε το 1980. Σε ηλικία έξι ετών εντυπωσίασε γονείς και δασκάλους αναδομώντας πλήρως την νεοελληνική ορθογραφία και δημιουργώντας πληθώρα νέων λέξεων από ήδη υπάρχουσες, όπως η λέξη «σπήτι» και το ρήμα «πέζο». Η διεθνής λογοτεχνική κοινότητα τον χαρακτήρισε ως τον «μεγαλύτερο εν ζωή λογοπλάστη». Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτό. Σε ηλικία οχτώ χρονών κατάφερε να συντάξει έκθεση με θέμα «πώς πέρασα το καλοκαίρι» και να περιγράψει σαράντα πέντε ημέρες παραθερισμού σε εννιά μόλις σειρές, εκ των οποίων η τελευταία ήταν η εξής: «Τρίτη ήταν που το θάψαμε». Το κείμενο έδωσε νέα ώθηση στο ρεύμα του αφαιρετικού υπερρεαλισμού και συνεχίζει να εμπνέει ακόμα και σήμερα χιλιάδες συγγραφείς παγκοσμίως. Παρά τη φήμη του, μεγάλωσε σχεδόν νορμάλ, πέρασε από τα σύνορα της νεότητας σχεδόν ολοκληρωτικά, βιοπορίστηκε σε διάφορους τομείς σχεδόν με επιτυχία και ερωτεύθηκε παράφορα (χωρίς σχεδόν). Ζει από επιλογή στον κόσμο τον δικό του αλλά δέχεται συχνά επισκέπτες. Πού και πού γράφει για ό,τι βρει ενδιαφέρον. Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Ο-Ντέι: Το Φετίχ της καρδιάς» κυκλοφόρησε το 2007 από τις εκδόσεις ΟΞΥ. Αυτό, λογικά, είναι το δεύτερο.